Hiç tadım tuzum yok iki gündür.Sebebi maalesef daha önce bahsettiğim hasta yatmakta
olan yakınımızı kaybettik.
Ertelemeyeceksin demişler ama insanoğlu işte;
bir gün öncesinde gidip görelim nasıl dedik fakat saat geç olduğunda gidemedik,yarın gideriz
dedik.
Gittikte ertesi gün fakat bir can artık orada değildi.
Elbette ailesi kadar içim kor olup yanamaz
Ne demişler ateş düştüğü yeri yakar...
Ama ağladım, çok üzüldüm hayatımın bir parçası koptu gitti.
Dün cenazesinde gözlerim hep onu aradı hep o gelirdi cenazelere
çok kıymet bilirdi.iyi kalpliydi,herkesi sever herkes tarafındanda sevilirdi.
Dün sıra kendisindeydi.
Bu sefer görev sırası bizimdi, yaptık son görevlerimizi.
Şimdi onu her sabah gördüğüm sokağa baktım hep onu aradı gözlerim o yoktu bir daha hiç olmicaktı.
Bilirim ölüm acısını geceler geçer günler geçer hatta aylar, seneler geçer.
İlk zamanlar ölecek gibi olursun ama elbet geçer hafifler acın.
Zaten ilk günkü gibi kalsa nasıl yaşar insan.
Keyfim yok hiç yok.
Gözlerim hep seni arıyor seninle şakalaşmamızı amcadan çok babam gibi sahip çıkmanı
herşeyi çok özlicem canım amcacım .
Öz değildin belki ama beni hep sevdin bende seni hep sevdim bazen kızdık birbirimize ama şimdi hepsi bitti
Acıları dindi amcacım
Umarım orada daha mutlu olucaksın.
Umarım
Biz hiç unutmicaz seni...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder